---

9 ეკონომიკური ინდიკატორი, რომელიც ზეგავლენას ახდენს ფორექსის მარკეტზე

თანამედროვე გლობალური ეკონომიკური სისტემა მრავალი სხვადასხვა ფინანსური ბაზრის მეშვეობით ფუნქციონირებს და ვითარდება. საბედნიეროდ, ტექნოლოგიის განვითარებას მოყვება ასევე მსგავსი სტრუქტურების დახვეწა და განვითარებაც. თუმცა, ზოგიერთ მათგანს ბადალი არ აქვს მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება ყველაზე ახალი და გამომგონებლური არ არის. ასეთი მათგანი, არის ფორექსის მარკეტი. ეს ბანკთაშორისი, გარე-საბირჟო ბაზარი, რომელიც პირველად 1971 წელს ჩამოყალიბდა არნახული პოპულარულობით სარგებლობს დღეს მრავალი სხვადასხვა მიზეზის გამო. ნებისმიერი ფორექს ბროკერი გეტყვით, რომ ეს ბაზარი გამოირჩევა ყველა სხვა ბაზრისგან. ამას კი ძირითადად ვაჭრობიდან მოგების მიღების საშუალებას მიაწერენ. ეს ფაქტორი ხშირად ხდება ის მიზეზი, რომლის გამოც ფორექს მარკეტი იზიდავს ინვესტორებისა და ტრეიდერების ყურადღებას. ფორექს მარკეტს ასევე გამოარჩევს ისიც, რომ აქ გარიგებები არასაბირჟო ბაზარზე ხორციელდება. ფორექსის ბაზარი ფიზიკურად მიბმული არ არის ერთ რომელიმე ადგილზე, ამიტომ სავაჭრო ოპერაციების განხორციელება დედამიწის ნებისმიერი წერტილიდან არის შესაძლებელი. მთავარია ჩამოტვირთოთ სავაჭრო ტერმინალი და გქონდეთ ინტერნეტთან წვდომა და თქვენ უკვე შეგიძლიათ გახდეთ ფორექსის ბროკერი.

ფორექს მარკეტი ასევე გაძლევთ საშუალებას გარიგებების დასადებად თქვენთვითონ შეარჩიოთ მოცულობები, რაც ინვესტორს საშუალებას აძლევს, კაპიტალის ნებისმიერი სიდიდით, თანაბარ პირობებში, მიიღოს ვაჭრობაში მონაწილეობა. სავალუტო ბაზრის მაღალი ლიკვიდურობაც ერთ-ერთი ყველაზე მიმზიდველი რამ არის ფორექსის მარკეტზე. ეს კი უზრუნველყოფილია მონაწილეთა რაოდენობით და სავაჭრო ოპერაციების დიდი მოცულობით. აღნიშნულიდან გამომდინარე, ბაზრის მონაწილეებს დაუყოვნებლივ შეუძლიათ მოძებნონ კონტრაგენტი ნებისმიერი მოცულობის ვალუტაზე, რომელიც შესთავაზებს ყველაზე ხელსაყრელ ფასებს, როგორც ყიდვაზე, ასევე გაყიდვაზე.

თუმცა, მიუხედავად იმისა, რომ ფორექს მარკეტი გამოირჩევა სხვა ბაზრებისგან თავისი კომფორტულობით და ვერსიტალურობით, ის მაინც არ არის ხელშეუხებელი და მასზე საკმაოდ დიდი ზეგავლენის მოხდენა შეუძლიათ სხვადასხვა ეკონომიკურ ფაქტორებს.

1. ინფლაცია

ქვეყნის ეკონომიკურ მდგომარეობაში ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვან როლს ინფლაცია თამაშობს. ქვეყნის ინფლაციის ტემპმა შეიძლება მნიშვნელოვანი გავლენა მოახდინოს მისი ვალუტის ღირებულებაზე და, შესაბამისად, სხვა ვალუტების გაცვლით კურსებზეც. ამას კი, ბუნებრივია, უმნიშნელოვანესი ზეგავლენა ექნება ფორექსის მარკეტზე.

საერთოდ, ქვეყანა, რომლის ინფლაციის მაჩვენებელიც უფრო დაბალია, ვიდრე მისი სავაჭრო პარტნიორი ქვეყნისა, მომგებიან მდგოამრეობაშია უმეტეს შემთხვევაში. ეს ხშირად გამოიწვევს მისი ვალუტის გამყარებას, შემსყიდველი ენერგიის ზრდის წყალობით.

მაგალითად, თუ ევროპულ ზონაში ინფლაციის მაჩვენებელი შედარებით დაბალი იყო, ვიდრე შეერთებულ შტატებში, ექსპორტი ევროზონაში გახდებოდა უფრო კონკურენტუნარიანი, ვიდრე შტატებში, რაც გაზრდის ევროზე მოთხოვნილებას ევროპულ ქვეყნებში საქონლის შესაძენად. რაც უფრო მაღალია ვალუტაზე მოთხოვნა, მით უფრო იზრდება მისი მნიშნელობაც.

ასევე ქვეყანას, რომელსაც სხვებზე უფრო დაბალი ინფლაციის დონე აქვს, უფრო დიდი შანსები აქვს  თავისი ვალუტის ღირებულების დაფასების. საქონლისა და მომსახურების ფასები იზრდება ნელა იქ, სადაც ინფლაცია დაბალია. მუდმივად უფრო დაბალი ინფლაციის მქონე ქვეყანაში ხშირია ვალუტის ზრდა, ხოლო უფრო მაღალი ინფლაციის მქონე ქვეყანა თავის ვალუტაში ხედავს ამორტიზაციას და ჩვეულებრივ თან ახლავს უფრო მაღალი საპროცენტო განაკვეთები.

ქვეყანაში ინფლაციას კი გადამწყვეტი როლი აქვს ფორექსის ბროკერისთვის, რადგან აქ ვაჭრობაც სწორედ ვალუტების სწორად გაცვლასა და მომგებიანი ინვესტიციების გაკეთებაზეა. ეს უკანასკნელი კი რთულია, როდესაც ქვეყანაში ინფლაციის დონე არ გაძლევს ამის საშუალებას.

2. საპროცენტო განაკვეთები

საპროცენტო განაკვეთები არის სწორედ ის, რაც ამუშავებს ამ უზარმაზარ სისტემას. რომელიმე ვალუტის საპროცენტო განაკვეთი არის ყველაზე მნიშნელოვანი რამ ვალუტის აღქმული ღირებულების დასადგენად. ვალუტები ეყრდნობიან საპროცენტო განაკვეთებს, რადგან ეს კარნახობს გლობალური კაპიტალის შემოდინების შესახებ ქვეყნის შიგნით და მის გარეთ. სწორედ მის მიხედვით ირჩევენ ინვესტორები იმ ქვეყანას, რომელშიც უნდათ ინვესტიციის ჩადედბა. რაც უფრო მაღალია ქვეყნის საპროცენტო განაკვეთი, მით უფრო გაძლიერდება მისი ვალუტა. ხოლო დაბალ პროცენტული განაკვეთით გარშემორტყმული ვალუტები სავარაუდოდ შესუსტდება გრძელვადიან პერიოდში.
აქ ყველაზე მთავარი არის ის, რომ შიდა საპროცენტო განაკვეთები პირდაპირ გავლენას ახდენს იმაზე, თუ როგორ გრძნობენ გლობალური ბაზრის მოთამაშეები ვალუტის ღირებულებაზე სხვა ვალუტებთან შედარებით. ფორექს განაკვეთები, საპროცენტო განაკვეთები და ინფლაცია, ეს ყველა ერთმანეთთან არის დაკავშირებული. საპროცენტო განაკვეთების ზრდა იწვევს ქვეყნის ვალუტის გაუფასურებას, რადგან უფრო მაღალი საპროცენტო განაკვეთები გამსესხებლებს უფრო მეტ პროცენტს აძლევს, ამით უფრო მეტი უცხოური კაპიტალის მოზიდვას ახერხებენ, რაც იწვევს გაცვლითი კურსების ზრდას.

3. მიმდინარე ანგარიშის დეფიციტები

მიმდინარე ანგარიში არის განყოფილება, რომელიც მოიცავს ბალანსის ანგარიშს, რომელშიც ჩაწერილია ქვეყნის ტრანზაქციები მსოფლიოს დანარჩენ ნაწილთან – კერძოდ, მისი საქონლით და მომსახურებით წმინდა ვაჭრობას, ტრანსსასაზღვრო ინვესტიციებით მის წმინდა მოგებას და მისი წმინდა ტრანსფერულ გადახდებს, გარკვეული პერიოდის განმავლობაში, მაგალითად წელიწადში ან მეოთხედში. იგი მოიცავს გარიგების სულ რაოდენობას, მათ შორის ექსპორტს, იმპორტს, დავალიანებას და ა.შ. გადახდების ბალანსი ცვალებადია მისი ეროვნული ვალუტის კურსის მიხედვით.

მიმდინარე ანგარიშის დეფიციტი გულისხმობს, რომ ქვეყანაში იპორტირებულია უფრო მეტი საქონელი და მომსახურება, ვიდრე ექსპორტირებული, ასე რომ, მას მოუწევს სესხის აღება გარე წყაროებიდან, კაპიტალის ნაკლებობის კომპენსაციისთვის, რამაც გამოიწვია მისი ვალუტის ვარდნა მისი სავაჭრო პარტნიორებთან მიმართებაში.

უცხოური ვალუტის გადაჭარბებული მოთხოვნა იწვევს ადგილობრივი ვალუტის გაუფასურებას, იმ შემთხვევაში, თუ ადგილობრივი საქონელი და მომსახურება საკმარისად იაფი და კონკურენტუნარიანი არ იქნება ადგილობრივი პროდუქციის მოთხოვნის სტიმულირებისთვის და, შესაბამისად, მისი ვალუტის გაზრდისთვის.

4. სახელმწიფო ვალი

ქვეყნები ხშირად სესხულობენ კაპიტალს სახელმწიფო სექტორისთვის პროექტების დასაფინანსებლად, მათი ეკონომიკის სტიმულირების მიზნით. ამასთან, დიდი სახელმწიფო ვალის მქონე სახელმწიფოები ნაკლებად მიმზიდველია უცხოელი ინვესტორებისთვის, რადგან უფრო მეტი ვალი იწვევს ინფლაციას, რაც იწვევს მათი ვალუტის გაუფასურებას (ცენტრალური ბანკების მიერ ფულის დაბეჭდვა წარმოქმნის ინფლაციას).

გარდა ამისა, მასიური დავალიანება შეიძლება სერიოზულ შეშფოთების წყარო გახდეს უცხოელი ინვესტორებისთვის, რადგან მათ შეუძლიათ ეჭვქვეშ დააყენონ ქვეყნის გადახდისუნარიანობა და გაყიდონ თავიანთი ინვესტიცია ვალუტის შემდგომი “ამორტიზაციის სპირალით”. ამ მიზეზის გამო, ვალდებულების სააგენტოების მიერ ქვეყნის დავალიანების შეფასება (Moody’s ან Standard & Poor’s) არის ვალუტის გაცვლითი კურსის განმსაზღვრელი ფაქტორი.

მთავრობის დავალიანების მქონე ქვეყანა ნაკლებად შეძლებს შეიძინოს უცხოური კაპიტალი, რასაც ასევე ინფლაცია იწვევს. უცხოელი ინვესტორები გაყიდიან თავიანთ შემოთავაზებებს ღია ბაზარზე, თუკი ბაზარი წინასწარ განსაზღვრავს მთავრობის ვალს გარკვეულ ქვეყანაში. შედეგად, ამას მოჰყვება მისი გაცვლითი კურსის ღირებულების შემცირება.

5. ვაჭრობის პირობები

თანამედროვე სამყაროში ქვეყნები არ მუშაობენ ბარტერული სისტემის საფუძველზე და ამის ნაცვლად, იყენებენ კაპიტალის ნაკადებს სავაჭრო დეფიციტის დასაბალანსებლად. ეს ნიშნავს, რომ თუ ვაჭრობის პირობები “გაუმჯობესდება”, მაშინ ქვეყნის ექსპორტიორები უფრო მეტ ფულს იღებენ იმავე პროდუქტისთვის, ხოლო ეკონომიკას უფრო მეტი განკარგვის შემოსავალი აქვს.

თუ ვაჭრობის პირობები “გაუარესდება”, ეს ნიშნავს, რომ ექსპორტირებული საქონლის ფასები იკლებს, ან იზრდება იმპორტირებული საქონლის ფასები, რაც ნიშნავს რომ ქვეყანას ნაკლები უცხოური ვალუტა აქვს.

ვაჭრობის პირობები ზომავს ქვეყნის ექსპორტის და იმპორტის ფასების ფარდობით ევოლუციას და გამოხატავს ქვეყნებიდან ექსპორტირებული პროდუქციის ფასის განვითარებას. თუ ქვეყნის ექსპორტის ფასი იმპორტის ფასზე უფრო გაიზრდება, მისი ვაჭრობის პირობები გაუმჯობესდება მის სავაჭრო პარტნიორებთან შედარებით. ეს ნიშნავს, რომ ექსპორტიდან მოგებული თანხის ზრდა ხდება ქვეყნის ვალუტაზე მოთხვნის გაზრდისა და ღირებულების შემდგომი ზრდის მიზეზი.

მიმდინარე ანგარიშებთან და გადახდის ბალანსთან დაკავშირებული ვაჭრობის პირობები არის ექსპორტის ფასების თანაფარდობა იმპორტის ფასებთან. ქვეყნის სავაჭრო პირობები გაუმჯობესებულია იმ შემთხვევაში, თუ მისი ექსპორტის ფასები უფრო მაღალი ტემპით გაიზრდება, ვიდრე მისი იმპორტის ფასები. ეს იწვევს მაღალ შემოსავალს, რაც იწვევს ქვეყნის ვალუტის გაზრდას და მისი ვალუტის ღირებულების ზრდას, რაც იწვევს გაცვლითი კურსის გაუფასურებას.

პრაქტიკული თვალსაზრისით, გამოცდილი ტრეიდერისთვის ვაჭრობის პირობების გაუმჯობესება ზოგადად ნიშნავს რომ ვალუტა ძლიერდება, რადგან მასზე მეტი მოთხოვნაა. ვაჭრობის გაუარესებულ პირობებს თარგმნიან როგორც უფრო სუსტ ვალუტას, რადგან ქვეყანამ მეტი თანხა უნდა დახარჯოს იმავე პროდუქციის იმპორტისთვის. ვინაიდან, ფორექსის ღირებულებები, არსებითად, ვალუტის ფასია, ექსპორტის და იმპორტის ფასების რყევა აისახება ვალუტის წყვილზე.

6. პოლიტიკური სტაბილურობა

ქვეყნის პოლიტიკურმა მდგომარეობამ შეიძლება გავლენა იქონიოს მის ვალუტაზე. პოლიტიკური არეულობის მქონე ქვეყნებზე მიმზიდველი ყოველთვის ნაკლები რისკის მქონე ქვეყანაა უცხოელი ინვესტორებისთვის. კარგი ფინანსური და სავაჭრო პოლიტიკის მქონე ქვეყანა არ ტოვებს ადგილს ვალუტის ღირებულების გაურკვევლობისთვის. მაგრამ, პოლიტიკური დაბნეულობისაკენ მიდრეკილმა ქვეყანამ შეიძლება გაცვლითი კურსის გაუფასურება მაინც იხილოს.

უცხოელი ინვესტორები ეძებენ სტაბილურ ქვეყნებს თავიანთი კაპიტალის ინვესტიციისთვის. მოვლენამ, რომელიც იწვევს ქვეყანაში არასტაბილურობას, შეიძლება გამოიწვიოს მისი მიმართ ინვესტორების ნდობის დაკარგვა, რაც იწვევს მძიმე შედეგებს.

ყველა ქვეყანის მთავრობას შეიძლება ჰქონდეს იდეოლოგიური ტენდენციები, რომლებიც კარნახობს თუ რა სახის პოლიტიკას ატარებს ის. არსებობენ მთავრობები, რომლებიც მხარს უჭერენ თავისუფალ ბაზარს. თუმცა ახლა მსგავსი ბევრი არ არის, ზოგი მთავრობა ხელს უწყობს ცენტრალურად დაგეგმილ ეკონომიკას. არიან ისეთებიც, რომლებსაც ურჩევნიათ შერეული ეკონომიკის გატარება, ხოლო ორი უკიდურესობის მიქსები მის განსხვავებულ ხარისხამდე შენარჩუნებას. თითოეული იდეოლოგიური მიდრეკილება აუცილებლად გამოიწვევს გარკვეულ პოლიტიკას, რომელსაც ინვესტიციური საზოგადოება განიხილავს, როგორც ინვესტიციებს / სავაჭროდ პოზიტიურ მოვლენას, ან ინვესტიციებს / ვაჭრობის კუთხით უარყოფით მოვლენად.

მთავრობებიც მოდიან და მიდიან. შესაძლებელია, რომ გარკვეული პოლიტიკა ჰქონდეს მთავრობას, რომელიც მიზანშეწონილად მიიჩნევს ინვესტიციებს კენჭისყრაზე, და სხვა მთავრობა შემოდის იგივე სენტიმენტების გარეშე. შემდეგ, რა თქმა უნდა, არის შემთხვევითი გადატრიალებები. არასტაბილური დემოკრატიის მქონე ქვეყნებიც, რომლებიც მთლიანად ცდილობენ გადაატრიალონ პროგრესის ბორბალი ასევე არასტაბილუად მიაჩნიათ ინვესტორებს.

ამრიგად, არც თუ ისე რთულია იმის დადგენა, თუ რა კავშირია ქვეყნის სტაბილურობასა და მის ვალუტის შორის. ინვესტორები მხოლოდ იმ ქვეყანაში შემოდიან ინვესტიციისთვის, რომელშიც ტარდება ჯანსაღი პოლიტიკა, რომელიც ხელს შეუწყობს ამ ინვესტიციებით მოგების მოპოვებას. ამისათვის, ინვესტორებს მოუწევთ შეიძინონ ადგილობრივი ვალუტის დიდი რაოდენობა, რათა ის გამოიყენონ ადგილობრივ ბაზარზე. ეს ხელს უწყობს ადგილობრივი ვალუტზე ორიენტირებული მოთხოვნის ზრდას.

7. სხვა ვალუტების შედარებითი სიძლიერე

2010 და 2011 წლებში, როგორც იაპონიის იუანი, ასევე შვეიცარიული ფრანკი მოქმედებდნენ, როგორც უსაფრთხო თავშესაფრები, რადგან ბაზრები შეშფოთებულნი იყვნენ გლობალური ეკონომიკის ჯანმრთელობით, განსაკუთრებით აშშ-სა და ევროპაში. ეს იმას ნიშნავდა, რომ, მიუხედავად იმისა, რომ საპროცენტო განაკვეთები დაბალი იყო იაპონიასა და შვეიცარიაში, მათ ვალუტებს აფასებდნენ მზარდი მოთხოვნილების გამო.

ვალუტის ცვალებადობა მოძრავი გაცვლითი კურსის სისტემის ბუნებრივი შედეგია, რაც ნორმაა უმეტეს ქვეყანათა ეკონომიკისთვის. მრავალი ფუნდამენტური და ტექნიკური ფაქტორი გავლენას ახდენს ერთი ვალუტის გაცვლით კურსზე და მის სიძლიერეზე მეორესთან შედარებით. ესენია ორი ვალუტის შედარებითი მიწოდება და მოთხოვნა, ეკონომიკური მნიშნელობა, ინფლაციის პერსპექტივა, საპროცენტო განაკვეთების დიფერენციაცია, კაპიტალის ნაკადები, ტექნიკური მხარდაჭერა, წინააღმდეგობის დონე და ა.შ. ვინაიდან ეს ფაქტორები ზოგადად მუდმივი ნაკადის მდგომარეობაშია, ვალუტის ფასები მუდმივად და დაუსრულებლად იცვლება. მიუხედავად იმისა, რომ ვალუტის დონე უნდა განისაზღვროს ფუძემდებლური ეკონომიკით, ხშირად ხდება ისეც, რომ ვალუტის უზარმაზარმა მოძრაობამ შეიძლება გამოიწვიო მთლიანი ეკონომიკის ცვლილება.

მას შემდეგ, რაც ქვეყნებმა უარი თქვეს ოქროს სტანდარტზე, ეროვნული ვალუტები გლობალურ ბაზარზე ერთმანეთის საწინააღმდეგოდ გადაადგილდნენ. ვალუტის ღირებულებები ცვალებადია რამდენიმე ფაქტორის მიხედვით. როდესაც ვალუტები იცვლება ველურად, მათ შეუძლიათ შექმნან ეკონომიკური გაურკვევლობა და არასტაბილურობა, რაც გავლენას ახდენს კაპიტალის ნაკადებსა და საერთაშორისო ვაჭრობაზე.

8. მთავრობის ჩარევა

ზოგი მთავრობა ცდილობს გავლენა მოახდინოს თავისი ვალუტის ღირებულებაზე. მაგალითად, ჩინეთმა ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ იუანი გაუფასურებულიყო შეერთებულ შტატებთან მიმართებაში, რაც ხელს შეუწყობდა მის ექსპორტს. ამის მისაღწევად, ისინი ყიდულობდნენ აშშ დოლარში დენომინირებულ აქტივებს, რაც ზრდიდა დოლარის ღირებულებას ჩინური იუანის მიმართ.

გარკვეულ პირობებში, მთავრობას შეიძლება სურდეს სავალუტო ბაზრებში ჩარევა, რომ გავლენა მოახდინოს ვალუტის კურსზე. თუ გაცვლითი კურსის ღირებულება ეცემა და მთავრობას სურს შეინარჩუნოს მისი თავდაპირველი მნიშვნელობა, მას შეუძლია გამოიყენოს თავისი სავალუტო რეზერვები. მთავრობას ასევე შეუძლია უცხოურ ვალუტაში სესხის აღება საზღვარგარეთიდან, რათა შეძლოს ვალუტის შეძენა. მკაცრი ფისკალური ან მონეტარული პოლიტიკის საშუალებით, მთავრობას შეუძლია შეამციროს მთლიანი მოთხოვნა და, შესაბამისად, ინფლაციაც შემცირდეს. ინფლაციის შემცირებით,  მომხმარებლები დახარჯავენ უფრო ნაკლებს და შეიძენენ ნაკლებ იმპორტირებულ პროდუქციას და ასე უფრო მეტად მოამარაგებენ ადგილობრივ ვალუტას. ინფლაციის უფრო დაბალი მაჩვენებელი ასევე დაეხმარება ამას, რადგან საქონელი უფრო კონკურენტუნარიანი გახდება. ამრიგად, დროთა განმავლობაში, ვალუტაზე მოთხოვნა მოიმატებს.

გაცვლით კურსზე გავლენის მოხდენის ერთი მეთოდია ფიქსირებული ან ნახევრად ფიქსირებული გაცვლითი კურსის შეერთება. იდეა იმაში მდგომარეობს, რომ თუ მთავრობა ეჭიდება კონკრეტული მიზნის მიღწევას, მან შეიძლება ხელი შეუწყოს სპეკულანტებს იმის მოლოდინში, რომ ვალუტა დარჩება შეუცვლელი. ამასთან, პრაქტიკაში ინვესტორებმა შეიძლება იგრძნონ, რომ მთავრობის გაცვლითი კურსის მიზნები არასდროს არის გარანტირებული და, ფაქტობრივად, მთავრობის საწინააღმდეგოდ სპეკულირების შესაძლებლობაა.

9. ეკონომიკური ზრდა / რეცესია

მზარდი ეკონომიკა ზოგადად არის საფუძველი სტაბილური ვალუტისთვის, რომელიც სხვებთან შედარებით უფრო ფასეულია. ნებისმიერი ფაქტორი, რომელიც გავლენას ახდენს ეკონომიკის ზრდაზე, დადებითად ან უარყოფითად, ასევე მოქმედებს ვალუტის ფასებზეც. მაგალითად, ინფლაციის დროს ვალუტის ღირებულებები, როგორც წესი, იშლება. ინფლაცია ამცირებს ფულის მსყიდველუნარიანობას, რათა ფულის თითოეული ერთეულისთვის ნაკლები შეძენა იყოს შესაძლებელი.

რეცესიამ კი შეიძლება გამოიწვიოს გაცვლითი კურსის გაუფასურება, რადგან რეცესიის დროს საპროცენტო განაკვეთები ზოგადად იკლებს. როდესაც ქვეყანა განიცდის რეცესიას, მისი საპროცენტო განაკვეთები ძირითად შემთხვევებში ეცემა, რაც ამცირებს უცხოური კაპიტალის შეძენის შანსს. შედეგად, მისი ვალუტა სუსტდება სხვა ქვეყნებთან შედარებით, და ეს შესაბამისად ამცირებს კურსსაც.

ამის ერთ-ერთი მაგალითია 2007 წლიდან 2009 წლის იანვრამდე ფუნტ სტერლინგის ღიებულების დაცემა 20%-ით. ეს კი იმიტომ მოხდა, რომ 2007 წელს გაერთიანებული სამეფოს დიდი ანგარიშის დეფიციტი ჰქონდა. ინგლისის ბანკმა საპროცენტო განაკვეთები 2008 წელს 0.5% -მდე შეამცირა.
რეცესიამ დიდი დარტყმა მიაყენა ბრიტანეთის ეკონომიკას, რამაც ბაზრებმა, როგორც მოსალოდნელი იყო, დიდი ხნით გაზარდა საპროცენტო განაკვეთები გაერთიანებულ სამეფოში. ინგლისის ბანკმა დაიწყო თავისი რაოდენობრივი შემსუბუქების პროგრამა (ფულის მიწოდების გაზრდა). ამან მომავალი ინფლაციის პერსპექტივა დააყენა, რამაც ბრიტანეთის ობლიგაციები ნაკლებად მიმზიდველი გახადა.